De paardenjongens
De achttienjarige Anton woont in Stockholm, anno 2014. Via zijn job in de thuiszorg leert hij een hoogbejaarde man kennen, die zich in zijn keuken verschanst heeft en niet praat. Anton probeert zijn vertrouwen te winnen en is nieuwsgierig naar het leven van deze intrigerende man.
Gelijktijdig volgen we het verhaal van Sasha en Janek, twee atleten uit Praag, in het begin van de vorige eeuw. Zij vluchtten uit hun tehuis, komen terecht bij een circusfamilie en belanden in Berlijn, waar ze geconfronteerd worden met het oprukkende nazisme. Wie zijn deze jongens? En wat hebben ze te maken met de oude man uit Stockholm?
Beluister een stukje
Gaat lezen moeilijk? Heb je dyslexie? Een Daisy-luisterversie van dit boek vind je bij Luisterpuntbibliotheek.
Reacties
⭐⭐⭐
In dit boek worden twee verhalen parallel verteld. Enerzijds het verhaal van Anton, vandaag de dag als thuisverpleger in Zweden, en anderzijds het verhaal van Sasha, die als circusartiest samen met Janek de wereld net voor WOII ontdekt. Beide vallen op mannen en dit is dan ook een van de belangrijkste thema’s. Een ander terugkomend thema in beide verhalen zijn, niet verassend, paarden.
Het verhaal begint veelbelovend, maar halverwege verliest het zijn vaart een beetje. In Anton's verhaal wordt het ene conflict dat hij echt meemaakt naar mijn gevoel niet genoeg uitgediept en het doel van dat conflict ligt er te dik op. De manier waarop hij met Alexander omgaat vond ik wel heel mooi om te lezen. Aan het einde vindt nog een plottwist plaats, die mij wel verraste, maar achteraf gezien wel voorspelbaar was.
Shasha's kant is meer verhaal, maar er vinden vaak grote tijdssprongen plaats, waardoor belangrijke gebeurtenissen te weinig aandacht krijgen. Het grote plot, waar het hele verhaal naar toe gewerkt wordt, passeert allemaal op een paar pagina's tijd. Ik had ook graag nog wat meer gelezen over de bijzondere relatie tussen Sasha en Janek.
Het was wel een zeer leerzaam boek, want ik had eigenlijk nog nooit iets gehoort over queer zijn en de lgbtq+ samenleving voor de tweede wereldoorlog, en ik had er geen idee van dat de wetenschap en maatschappij toen eigenlijk al zo ver stonden. Het ontroerde me ook echt, zeker op het einde heb ik een paar traantjes weggepinkt.
Wat vond je van dit boek?
Verklap het einde niet, zo blijft het spannend voor andere juryleden.